موسسه‌ی علمی فرهنگی رهپویان دانش

بسمه تعالی به رسم طبیعت کودک انسان بعد از مدتی رشد ونمو پیدا می کند،تحرک می پذیرد،راه می رود و حرف می زند.اگر چه زود نیست اما دیر هم نشده که بعد از مدتی به عنوان یک خدمتگذار در خانه ی دانشجو مطلبی بنویسم.صبر کردم تا این کودک تازه متولد شده کمی تحرک بپذیرد وراه خودش را پیدا کند بعد دستی به قلم بزنم. به رسم ادب جا دارد اول از همه ی عزیزانی که ما را درایجاد همچین تشکلی یاری نموده اند قدر دانی شود.از دانشجویان ورفقای عزیزم که اولین جلسات خودمان را در پارکهای تهران برگزار کردیم،از حجت الاسلام والمسلمین حاج آقای دیداری که این مجموعه با هم فکری وکمک ها وپیگیری های ایشان به ثمر نشست،از اداره ی آموزش وپرورش شهرستان اردکان به خاطر این که دست این کودک نوپا را گرفتند وراه رفتن یاددادند وبا ارائه ی امکانات خود مرهمی برای خانه ی دانشجو بودند،از مرکز تحقیقات اردکان که همکاری لازم وتمام را با این نهاد دانشجویی انجام داده اند وارز همه ی عزیزانی که حضورا وتلفنا جویای احوال این نهاد دانشجویی هستند ،امیدوارم در مراحل بعدی وطی سال های آتی همچنان از الطاف این عزیزان بهره مند باشیم.واین خانه که گروهی از دانشجویان نخبه ی شهرستان را به دور خود جمع کرده ،از هم گسسته نشود و همچنان به فعالیتهای خود ادامه دهد وقربانی مسائل ومشکلات سیاسی و حاشیه ای نشود.ان شاالله والسلام  محمد مهدیزاده اردکانی دانشجوی برنامه ریزی اجتماعی دانشگاه علامه طباطبایی تهران