طی دو دهه گذشته میزان مرگ و میر ناشی از بیماری‌های قلبی ـ عروقی در کشورهای پردرآمد کاهش یافته است. واضح است که پیشگیری‌های اولیه در سطح جامع و مراقبت‌های شخصی مسئول این کاهش است. درصد بالایی از بیماری‌های قلبی از طریق کاهش عوامل خطر رفتاری مانند سیگار کشیدن، رژیم ناسالم و فعالیت فیزیکی قابل پیشگیری است. رفتارهای ناسالم موجب تغییرات فیزیولوژیک همانند فشار خون بالا، چاقی، دیابت و چربی خون بالا می‌شود. این عوامل خطر با ایجاد تصلب شرایین به عروق کرونر قلب و عروق مغزی آسیب می‌رسانند. تصلب شرایین در جوانی آغاز می‌شود و بمرور با تنگ‌کردن دیواره عروق، زمینه سکته‌های قلبی و مغزی را در میانسالی و کهنسالی فراهم می‌کند از آنجا که فرآیند سکته‌های قلبی و مغزی مشابه است،‌ اقداماتی که عوامل خطر رفتاری را هدف قرار می‌دهند، برای پیشگیری هر دو وضع مفید خواهد بود. اولین عامل خطری که بیشترین نقش را در مرگ و میر دارد، فشار خون بالاست (عامل 13 درصد از موارد مرگ و میر)‌ و پس از آن مصرف دخانیات (9 درصد)‌، قند خون بالا (6 درصد)‌، بی‌تحرکی (6 درصد)‌ و چاقی (5 درصد)‌ در مقام‌های بعدی قرار دارند. این عوامل خطر معمولا به صورت گروهی در یک فرد دیده شده و در کنار هم باعث افزایش شانس فرد برای حوادث عروقی می‌شود. اگر افرادی که در خطر سکته قلبی قرار دارند، شناسایی شوند و اقدامات لازم برای کاهش خطر بروز سکته در آنها صورت پذیرد، از تعداد زیادی حوادث کشنده و غیرکشنده قلبی جلوگیری می‌شود.   منبع: جام جم